بعد از کارگردانی فیلم ارزشمند "دهلیز" و بازیگری در "طلا و مس"، این بار بهروز شعیبی با "سیانور"،

به گیشه های سینما آمده و اثری ستودنی خلق کرده است، سیانور داستان کسانی است که از

روحیه انقلابی بودن جوانان ایرانی واز خصلت شورش علیه ظلم واستکبار که در نهاد ایرانیان

به ودیعه گذاشته شده است سوء استفاده کرده اند، سیانور داستان جوانانی است که برای

ارضاء هیجانات انقلابی خود مسیری غلط را بر گزیده اند.

کارگردان سیانور با انتخاب بسیار خوب بازیگران و داستانی بسیار هیجانی، توانسته است اثری را

خلق کند که مخاطب را پای پرده سینما میخ کوب می کند، او بسیار هنرمندانه توانسته است

پشت پرده و کیفیت فعالیت های مجاهدین خلق در برهه قبل از انقلاب اسلامی را به تصویر بکشد،

هنرمندی کارگردان و دقت فیلم نامه به حدی است که به گمان بنده، کسی که در آن دوران نبوده

است با دیدن این فیلم چونان در فضای فعالیت ها و تحرکات مجاهدین خلق قرار می گیرد که

می توان گفت از پدرانش چیزی کم تر نمی داند.

سیانور در تاریخ ماندگار خواهد شد و به یقین می توان گفت بهترین اثری که در رابطه با این موضوع

خلق شده است فیلم جناب بهروز شعیبی است.

سیانور نشان داد که کارگردان آن سیری صعودی را در پیش گرفته است و أثر أخیر او نسبت به

فیلم های قبلش بسیار دقیق تر و اثر گذارتر می باشد.

در این جا به کسانی که می خواهند درکی بهتر نسبت به ماهیت تروریست های تکفیری و

داعشی های تروریست، داشته باشند، دیدن فیلم سیانور را توصیه می کنم.

این چند خط برداشت و نظر بنده بود در مورد آخرین فیلم بهروز شعیبی، شاید منتقدین سینما

و متخصصین این حوزه، نسبت به این فیلم نظری متفاوت داشته باشند و اشکالاتی را بر این

فیلم وارد بدانند، که طبیعتا نظرات آنها به حقیقت نزدیک تر خواهد بود.